وادی فقر و فنا یکی از مراحل پایانی این سفر عرفانی است. در این وادی، سالک باید از همه چیزهای مادی و حتی از خود خویشتن عبور کند. در این مرحله، فرد باید به مرحله‌ای از نیستی و فنا برسد که خود را و همه خواسته‌های نفسانی خود را ترک کند تا به حقیقت مطلق برسد. در اینجا "فقر" به معنای فقر مادی نیست، بلکه به معنای فقر روحی است؛ یعنی سالک باید از هرگونه دلبستگی به مادیات و حتی از وجود خود نیز دست بکشد. "فنا" نیز به معنای نابودی و نیستی نفس و خواسته‌های نفسانی است. این وادی به سالک می‌آموزد که برای رسیدن به حقیقت، باید از خود و همه چیز عبور کند و در نهایت در عشق الهی فانی شود. The Valley of Poverty and Annihilation is one of the final stages in this mystical journey. In this valley, the seeker must transcend all material things and even their own self. At this stage, a person must reach a state of non-existence and annihilation, abandoning themselves and all their worldly desires to attain the ultimate truth. Here, "poverty" does not mean material poverty; rather, it signifies spiritual poverty. This means that the seeker must detach themselves from any attachment to worldly possessions and even from their own existence. "Annihilation" refers to the destruction and obliteration of the self and its desires. This valley teaches the seeker that to reach the truth, they must transcend themselves and everything else, ultimately becoming annihilated in divine love