En sevdiğimiz kelime "Liderlik", savaşta, barışta, insanların bir araya geldiği her durumun, o vazgeçilmez bir parçası.

Peki iş hayatında ne arıyor bu kavram? İcat ettiğimiz savaşlarımızın komutanı olarak yöneticilerimizden hatta bazen kendimizden neden bir Büyük İskender olmayı bekliyoruz?

Yapılanı anlatmak bazen yapmaktan bile zor. İnsanı tanımak, huyunu bilmek gerek. Kariyer ve başarının ilk şartı "Ben buradayım" demek.

İkna edebildiğin kadar güçlü olduğun plaza evreninde, hayalini ve kendini satmanın yolları nedir? Konuşalım...

İş hayatın parçası mı yoksa ben onun bir parçası mı oldum?

Ahtapot gibi sarılmanın tek çıktısı kraldan çok kralcı olmak mı?

Bu hastalığın şifasını konuşalım.

Dev şirketler ve dev projeler. Sayısız departmandaki yürüyen binlerce sürecin arasında, işi yapanlar ve yaptıranlar bir arada. Yönetici olmanın gerçek sırrı ve yan gelip yatmak isteenlerin gizli ihtirası Delegasyon sanatını konuşuyoruz...

Tüm işimiz sahneler. Yaptıklarımız, yapmadıklarımız ve sonuçların hepsi seyircinin merceği altında.
Gerçekten duyduklarım iş kalite mi arttırıyor mu, yoksa seyircinin kendi tatminine alet mi oluyorum?
Şimdi geri bildirimden ama doğru niyet ve methodla yapılan geri bildirimden konuşacağız...

Hollywood filmleriyle büyüdüm, hedefim Newyork'tu ama gözümü kapatınca, bir tarlada hasatta veya kendi cafemi işletirken hayal ediyorum kendimi. Ben ne zaman bu hale geldim, değişen hayallerim benim gerçeğim mi yoksa tek derdim kaçmak mı buralardan?

Yetki güzel ama ya sorumluluk? Her işi biz yaparken, son noktada "Ben bunu imzalamam" nidaları yükseliyor. Kurumları ve bireyleri kısmi felce sokan bu problemi nasıl çözeceğiz?

Müdürüm Çok Yaşa: Öğün, çalış, kazan diye çıktım kariyer yolculuğuma. Bir baktım ki kralını sevmek krallığını sevmekten daha çok işe yarıyor. Şimdi karar zamanı; emek mi yoksa politika mı yükselmenin yolu? İşveren ve çalışanın bubi tuzağı olan dalkavukluğu konuşacağız…