Episodes

  • # 1799: गावातल्या अडाणी म्हाताऱ्या लेखक सोमनाथ कन्नर. कथन ( प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे.)
    Jul 2 2025

    Send us a text

    गावातल्या म्हाताऱ्या कधीच रिटायर होत नाहीत.

    अगदी बिछान्याला खिळल्या तरी ओसरीत बाज टाकून पडल्या पडल्या अंगणातल्या वाळवणावर ध्यान ठेवतात. कधी रुपयाचा व्यवहार माहीत नाही, कधी मनासारखं काही नेसायचं घेता आलं नाही, चार मण्यांशिवाय अधिकचा मणी गळ्यात आला नाही.

    माहेरात मायबाप, भाऊ, भावजया शिल्लक नाहीत. असलीच तर दूरच्या कुठल्यातरी खेड्यात तीन लेकांनी वेगळ्या खोपटात ठेवलेली दुःखीसुखी सासुरवाशी एखादी बहीण. तिची ख्यालीखुशाली वर्ष-वर्ष मिळत नाही.

    जन्म जणू एक भोग होता अन् तो कधी एकदाचा सरतो याची वाट पाहत आयुष्य ढकलणाऱ्या या म्हाताऱ्या मरणासाठी धावा करत कुस बदलतात...

    Show more Show less
    6 mins
  • # 1798: प्रतापचा प्रताप. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )
    Jul 1 2025

    Send us a text

    तो त्याच्या मित्रांकडून आणि कार्यालयांकडून आणि म्हैसूरमधील इलेक्ट्रॉनिक कंपन्यांमध्ये जाऊन ई-कचरा म्हणून कीबोर्ड, माऊस, मदरबोर्ड आणि इतर संगणक उपकरणे गोळा करत असे आणि त्यावर संशोधन करत असे. आणि त्यातून ड्रोन बनवण्याचा प्रयत्न करत असे.
    तो दिवसा अभ्यास करत असे आणि काम करत असे आणि रात्री प्रयोग करत असे.
    सुमारे ८० प्रयत्नांनंतर, त्याने बनवलेला ड्रोन हवेत उडाला त्यावेळी तो तासभर आनंदाने रडला.
    ड्रोनच्या यशाची बातमी कळताच तो त्याच्या मित्रांमध्ये हिरो बनला.

    Show more Show less
    7 mins
  • # 1797: फक्त तुमचं ह्रदयच क्षण मोजू शकतं. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )
    Jun 30 2025

    Send us a text

    पुढील काही दिवसांत, डॅनियलला काहीतरी विचित्र गोष्ट जाणवली. त्या जुन्या घड्याळात वेगवेगळ्या प्रसंगी वेळेची गती वेगवेगळी होती: त्यात काही तास कायमचे टिकत होते, तर काही मात्र क्षणातच निघून गेले. कंटाळवाण्या बैठकांमध्ये, त्या घड्याळाचे हात हलत नव्हते. पण जेव्हा त्याने त्याच्या लहान मुलीसोबत जेवण घेतलं तेव्हा वेळ पटकन उडून गेला.
    तिसऱ्या दिवशी, डॅनियल दुकानात परत आला - उत्सुकतेने आणि थोडा अस्वस्थ. तो मार्टिनाला म्हणाला,
    "हे घड्याळ बिघडलेलं किंवा तुटलेलं आहे. यात वेळ अनियमितपणे फिरतो

    Show more Show less
    7 mins
  • # 1796: अरण्यऋषी मारुती चितमपल्ली. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )
    Jun 30 2025

    Send us a text

    गावाभोवती चिंचेची झाडं का लावली पाहिजेत... याचं वैज्ञानिक कारण मारुती चित्तमपल्ली अतिशय आत्मीयतेने सांगत...चिंचेच्या झाडात विलक्षण अशी अर्थिंग क्षमता असते... पावसाळ्यात गावात विजा पडू नयेत म्हणून गावाभोवती चिंचेची झाडं लावावीत...जोपासावीत..वादळ- वा-यात विजा कडाडल्या तर चिंचेखाली उभं राहू नये...कारण हे झाड विजेला खेचून जमिनीत घेऊन जातं...! हे सारं त्यांच्या मुखातून ऐकताना श्रोते चकित होऊन जात.

    Show more Show less
    15 mins
  • # 1795: "तुळशीबाईशी हितगुज" लेखिका नीता चंद्रकांत कुलकर्णी. कथन (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )
    Jun 28 2025

    Send us a text

    "बोला पुंडलिक वरदे हारी विठ्ठल" असा गजर झाला आणि सखुनी तुळशी वृंदावन डोक्यावर घेतल.म्हणाली, "तुळशीबाई चला निघुया वारीला...."

    वारीचा तो अनुपम सोहळा किती बघु आणि किती नको अस तुळशीला होऊन जायच..

    तिच्या कडे पाहत बाया जाता जाता म्हणत असलेलं कानी पडायचं.

    "तुळसा बाईचा हिरवा हिरवा पाला ग l

    कसा बाई तिने गोविंद वश केला ग ll"

    Show more Show less
    6 mins
  • # 1794: "बोलणारे देव." लेखक : केदार अनंत साखरदंडे. कथन : (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )
    Jun 27 2025

    Send us a text

    "का कुणास ठाऊक पण आजी देवांबरोबर बोलायची." रांगत्या बाळकृष्णला म्हणायची "अरे थांब थांब पळू नकोस आंघोळीच्या नावाने असा. तुला आंघोळ चुकायची नाही त्याने. मी मेली म्हातारी कुठं पर्यंत येइल तुझ्या मागे असं तुला वाटेल ,पण मी येईन हो पार गोकुळ मथुरे पर्यंत."

    एक दिवस आजी देवांशी प्रत्यक्ष संवाद साधायला निघून गेली इथे देव्हाऱ्यातले देवघरातले देव कायम चे निशब्द झाले!

    Show more Show less
    3 mins
  • # 1793: हेच खरं आयुष्याचं गणित. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )
    Jun 26 2025

    Send us a text

    आई-बापानं ४०० रुपये हातावर ठेवले.
    "हे घे. पण बघ, चांगले हापूसच घ्यायचे. आणि तुझे-तुझे पैसै वाचवून घ्यायचे. व्यवहार शिक. भाव करायला शीक." असं म्हणून पाठवलं.
    पोरगं धडपडलं.
    कधी एका गाड्यावर, कधी दुसऱ्या दुकानात. पण कोणीच ४०० च्या खाली एक डझन आंबे द्यायला तयार नव्हतं. कोणी म्हणे ५००, कोणी ४८०.
    डोळ्यात थोडं नाराजीनं पाणी आलं.
    पण मागे फिरणार नव्हता.
    आईचं बोलणं आठवत होतं, "हुशारी म्हणजे फक्त पुस्तकात नाही, व्यवहारात पण शहाणपण लागतं."

    Show more Show less
    7 mins
  • # 1792: श्रीनिवास पानसे च आंगण लेखिका - वसुधा पाटील कथन - ( मृदुला जोशी )
    Jun 25 2025

    Send us a text

    मला नेहमीच नाचावसं वाटतं , आषाढाच्या सरीवर सरी पडू लागल्या की मला नाचावसं वाटतं ओट्यावरच्या पत्र्यावर पावसाचे थेंब पडू लागले आणि ताशा वाजू लागला की मला नाचावसं वाटतं ,अंगणात पाऊलभर पाणी साचलं की अगदी ओरडत ओरडत त्यात नाचावसं वाटतं पण आई मला तसं करू देत नाही 😒मला थंडी भरून सर्दी होईल असं सारखा तिला वाटत राहतं....

    Show more Show less
    13 mins