Wieger Drooghs eerste echte kennismaking met de transitie is bij afvalbedrijf Suez/PreZero. Totaal onbekend met de afvalverwerkende industrie stapte hij het bedrijf binnen. Het bedrijf was toen ook nog met name een “transportbedrijf dat afval ophaalde.” Eenmaal CEO, zet Droogh een transitie in gang. Eerst binnen Suez/PreZero omdat afval ophalen eindig is of, in zijn eigen woorden “een dood businessmodel”.

Om van afval nieuwe grondstoffen te kunnen maken, was wel een cultuuromslag nodig. Zijn eigen werknemers moesten anders naar hun werk leren kijken. Maar ook de concurrenten verraste Droogh met zijn acties: dat hij toenadering zocht voor samenwerking en bereid was processen in te leveren voor de goede zaak was men niet gewend. Dat hij die samenwerking voor elkaar kreeg dankt hij aan zijn eerlijkheid en kwetsbaarheid. En aan de intrinsieke motivatie om de wereld beter te maken.

Ondanks de succesvolle hervorming van het bedrijf en de bedrijfscultuur, heeft Droogh zich ook regelmatig alleen gevoeld. In de overtuiging hoe het anders en beter moest, maakte hij ook mee dat mensen niet van harte met hem mee gingen. Dat deed hem echter niet twijfelen. Hij laat zich leiden door zijn gevoel en wanneer iets goed voelt, zet hij door.

De verandering die hij in het bedrijf wist te bewerkstelligen, veranderde hem ook persoonlijk. Daardoor liep helaas ook zijn huwelijk stuk.

Overigens, de grondstoffentransitie gaat extreem traag. Veel trager dan de energietransitie. Suez/PreZero investeerde veel in circulariteit, maar een succesvol businessmodel werd het niet. Nog steeds wordt hergebruik van grondstoffen onvoldoende benut. De overheid zou de vraag naar circulaire grondstoffen kunnen stimuleren door producenten te verplichten ervan gebruik te maken. In elk geval moet er iets gebeuren om de vraag te stimuleren, want intrinsiek gemotiveerd zijn we als burgers en consumenten niet. Pas als externe factoren ons comfort dwarsbomen en we de pijn voelen, zijn we tot actie bereid. Kijk maar naar de energiecrisis. Toen de energieprijzen door het dak gingen, waren mensen ineens wel bereid om zonnepanelen te installeren. Maar zolang zo’n crisis uitblijft, voelen mensen de urgentie niet en blijft alles hetzelfde.

Nu is Wieger Droogh CEO van Equans. Ze zijn marktleider in technische dienstverlening met innovatieve technische, digitale en duurzame oplossingen binnen de utiliteit, industrie en overheden. Zo bouwde het bedrijf mee aan het nieuwe lsala-ziekenhuis in Meppel. Daarbij zat Equans vanaf het begin samen met de architect en het bouwbedrijf aan tafel. Want ook hier geldt dat samenwerking cruciaal is voor het beste resultaat.

Daarnaast verzorgt Equans ook onderhoud bij bedrijven, bijvoorbeeld bij Tata Steel Nederland. Alleen ligt de focus daarbij op het steeds beter en duurzamer maken van bestaande techniek, terwijl het bedrijf eigenlijk toe wil naar de implementatie van een nieuw en efficiënter systeem. Equans’ werkzaamheden bestaan dus meer uit innoveren dan uit transformeren. Terwijl hij erover vertelt, komt Droogh tot de conclusie dat hij naar Hans van den Berg moet, de directeur van Tata, en hem moet zeggen dat Equans het transformatiewerk voor Tata moet gaan leveren.

Het stoort Droogh dat Equans slimme, technologische oplossingen heeft voor de netcongestieproblemen, maar dat deze wettig gezien niet mogen worden toegepast. Het doet hem beseffen dat hij op zeker moment zijn timiditeit opzij zal moeten zetten en het gewoon gaan doen.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Mireille Einwachter is vijftien jaar werkzaam geweest als consultant. Met veel plezier werkte ze daar aan het verbinden van mensen. Maar ze wilde meer impact hebben met haar werk. Door haar werk was ze al bekend geraakt met de voedselindustrie. De overstap naar FrieslandCampina was daarom een logische stap en een bewuste keuze. Juist omdat het een coöperatie is en juist omdat het bedrijf, en de hele industrie, in transitie is.

Het staat voor Einwachter buiten kijf dat zuivel een plek heeft in de eiwittransitie en in een gezond, betaalbaar en duurzaam dieet. Zij ziet zuivel dus niet verdwijnen in het dieet van de toekomst, maar de productie van zuivel moet ook in balans zijn met de aarde. Op dit moment is die productie nog niet duurzaam, maar de oplossingen voor verduurzaming van de melkproductie zijn er al en worden hier en daar al toegepast. Bijvoorbeeld door biologisch boeren, boeren met behulp van technologie om CO2-uitstoot verminderen en natuurinclusief boeren. Het is aan FrieslandCampina en alle coöperatieleden om die duurzame oplossingen op te schalen.

Hoewel de verhoudingen plantaardig-dierlijk in het voedsel van mensen steeds verder opschuift naar plantaardig - het Nederlandse transitiedoel voor het menselijk dieet voor 2030 is 60% plantaardig en 40% dierlijk voedsel - is Einwachter er stellig van overtuigd dat zuivel, dierlijk eiwit dus, nodig zal blijven en dus geproduceerd zal blijven worden. Vanwege de bouwstoffen uit dierlijk eiwit die moeilijk op een andere manier te verkrijgen zijn. Voor Einwachter zit de transitie niet in vervanging van dierlijk eiwit, maar in een verschuiving naar een duurzamere productie van dierlijk eiwit.

FrieslandCampina zal nooit helemaal afstappen van zuivelproductie. Wel biedt het bedrijf aanvullingen op en alternatieven voor zuivel, zoals haverdranken. Het is volgens Einwachter echter ondenkbaar dat de coöperatie ooit een haver of soja producerend bedrijf zal worden.

In de hele keten werkt FrieslandCampina aan verduurzaming. Zijn eigen bedrijfsprocessen zijn al behoorlijk verduurzaamd. Verder helpt het bedrijf melkveehouders met kennis en innovatie.

FrieslandCampina is verantwoordelijk voor het verbeteren van de emissies en biodiversiteit in de keten. Enerzijds door innovatie - het steeds verder verbeteren van productieprocessen - anderzijds door werkelijke transformatie van productieprocessen, zoals regeneratieve landbouw.

Boeren zitten momenteel klem in het systeem. Ze krijgen te weinig betaald voor de producten die ze maken, ze moeten grote investeringen doen terwijl er te veel onzekerheden zijn. Onzekerheid over het kunnen voortzetten van bedrijven op de huidige locatie en over toekomstig beleid en regelgeving. “In de onzekerheid kan niemand investeren”.

Ondanks dat de transitie sneller moet, is Einwachter toch optimistisch. Ze ziet het optimisme bij de coöperatieleden en het belang dat zij hechten aan het goede doen.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Solange Rouschop werkt al 29 jaar bij ABN AMRO. Altijd vanuit de gedachte dat geld kan worden ingezet voor het goede, voor sociale en maatschappelijke impact. Vanaf haar eerste klus in 1995, de financiering van een windmolenpark, tot haar huidige functie als CSO. Voor Rouschop heeft altijd de vraag bovenaan gestaan waar zij het meeste impact kan maken. Het is voor haar evident dat je bij een grotere bank weliswaar niet donkergroen kan zijn, maar dat de duurzame maatregelen die je neemt, een veel grotere impact hebben dan bij een kleinere, groene bank.

Vanuit haar huidige rol als CSO kan ze het verschil maken, waar ze vanuit de kern van het bedrijf kan werken aan geld verdienen met het bewustzijn van de impact op klimaat, natuur en mensen. Zo heeft ze invloed gehad op de verduurzaming van het beleggingsbeleid van ABN AMRO. Als CSO rapporteert ze aan de CEO en heeft ze een staande uitnodiging bij de vergaderingen van de Raad van Bestuur. Met andere woorden, ze kan en mag zich wel degelijk vanuit haar verduurzamingsopdracht met het bankbeleid bemoeien.

ABN AMRO wil in 2050 een net zero (carbon) portefeuille hebben. Dat betekent dat de bank zich wil ontdoen van de financiële dienstverlening aan alle CO2-uitstotende activiteiten. Het grootste deel van de CO2-portefeuilles bestaat uit hypotheken. Dus moet er klant voor klant gesprekken worden gevoerd over het verduurzamen van hun panden. Inzichten, stimulansen en kortingen geven, klanten de weg wijzen waar ze materialen kunnen kopen, kortom klanten hele praktische adviezen geven.

Alle problemen en obstakels naar een klimaatneutraal 2050 maken Rouschop niet somber. Daarvoor is ze veel te veel een optimist. Dat ze in haar werk deze problemen te lijf kan gaan, geeft haar energie. Wat niet wegneemt dat de problemen groot zijn en zwaar kunnen voelen.

ABN AMRO decarboniseert zijn portefeuille niet alleen, de bank investeert ook in duurzame ondernemingen. Zoals een groene staalfabriek in Zweden, bedrijven die in een vroeg stadium zitten en circulaire businessmodellen.

De bank probeert met zijn klanten samen te werken en die door een transitie heen te leiden. Tegelijkertijd investeert de bank in de nieuwe economie. Wat betreft investeringen heeft ABN AMRO op dit moment ongeveer een derde geïnvesteerd in de nieuwe economie en de rest in de oude economie.

Als bankier doet Rouschop geen zaken die indruisen tegen haar persoonlijke overtuigingen. Dat neemt echter niet weg dat ze vindt dat de verduurzaming sneller moet dan deze nu gaat. Toch heeft ze in haar functie voldoende middelen en podia om de verduurzaming te pushen en versnellen.

See omnystudio.com/listener for privacy information.