«مهین بانو تمام این مدت نگاه کرده بود ،بدون پرسش یا اعتراض یا ابراز وجود .دیده بود که مردمان غریبه در اتاق های خانه اش می چرخند و لب تر نکرده بود .نشسته بود کنجی پای دیوار ،روی قالی بزرگ تبریز ،یادگار اجدادی و دستش را با حسرتی پنهانی ،کشیده بود به گل های مخملی فرش و طرح های رنگین طلایی …ته مانده ی روزهای پیشین ….آخرین تماس سر انگشتانش با آن جسم مانوس قدیمی مثل دست کشیدن به بدنی نیمه گرم ،در واپسین لحظات زندگی ،و چنگ انداخته بود به ریشه های رومیزی که نگهش دارد یک آن و‌چشمش دویده بود به دنیال کاسه های گل مرغی ،که دست به دست می گشت و چراغ های پایه بلند روسی که به فروش رفته بود ،خواسته بود بگوید :نه !بقچه های ترمه و آینه ی عقده را نمی دهم …….»

داستان دومین اپیزود از فصل دوم منشور ، ناداستانی است به قلم خانم گلی ترقی درباره ی هنجارها‌ و ناهنجارهای زندگی سالمندی و لمس حقوق و چارچوب های اخلاقی در ارتباط با این قشر اسیب پذیر جامعه .مبحثی که این ترم برای نخستین بار به مباحث درس اخلاق و قوانین داروسازی اضافه کرده ام و از همکار عزیزم جناب آقای دکتر ریاحی متخصص اخلاق پزشکی خواهش کرده ام در این خصوص با بچه ها گفتگو داشته باشند .
برای لمس عمیق تر ابعاد این موضوع پرچالش دنیای امروز و دیروز داستانی کوتاه به قلم نویسنده ی محبوبم گلی ترقی را هم خوانده ام و هم بسیار با خط به خطش گریسته ام که شنیدنش شاید خالی از لطف نباشد .
با صدای سپبده اربابی بیدگلی